حالا که ایستاده ام و به رد پایِ به جا مانده ام نگاه میکنم ؛
می بینم که ، مسیر خیلی طولانی و پیچ در پیچی را تا به اینجا آمده ام !
قله های فتح شده ی زیادی را می بینم
و همراه آن ها گودال های خیلی عمیقی را نیز
شاید در لحظه
افکاری که از نا کجا آباد می آیند و برطبق هیچ منطقی نیستند
بگویند که ، زندگی سراسر چشیدن تلخی هاست .
اما خب این به ما بستگی دارد
که چقدر طول میکشد زمان تاریکی هایمان
اگر مشق شنبه را همان شنبه ننویسیم
تمام هفته ی مان هرچند که تعطیل هم باشد کوفتمان میشود
و خب اگر این پله هارا نگذرانیم
قدمی بالاتر نخواهیم رفت
کمی سهل انگاری کردم این روزها
دور ماندم از قدم هایی که هرچه زودتر باید برای
گذر از آنها دست به کار شوم .
.
.
پ.ن۱: ما وَدَعک ربُکَ { که پروردگارت تورا رها نکرده}
گاه چه گمان هایی میزنیم به خداوند
گله مندِ نبودِ لطف و رحمتش می شویم
اما باید بدانیم که زندگی سراسر لطف و رحمت است
حتی مینیمم ترین حالات
دور از تمام کلیشه ها
پ.ن۲: در یکی از کتابهایی که قبلا خواندم از زبان حاج آقا دولابی "اگر اشتباه نکنم" نوشته شده بود که
خداوند می گوید من همان تصوری هستم که شما از من می پندارید
خب.
من می پندارم که از ابتدا به انتها و لاینتهی پس از آن
تنها تورا صدا خواهم کرد
عمیق ترین شکوه هایم را پیش تو خواهم آورد
و دائما عفو و بخششت را میخواهم
که هیچ وقت از خواستن هایم رو به درگاهت با اینقدر از نیازمندی من
کم نخواهد شد
الهی کیف ادعوک و انا انا
و کیف اقطع رجائی منک و انت انت
و در یک دعای دیگر
الهم ان لم اکن اهلا ان ابلغ رحمتک
فرحمتک اهلُ ان تبلغنی و تسعنی لأنها وسعت کل شیء
معنی اولی این هست که
خداوندا چگونه از تو بخواهم و صدایت بزنم هنگامیکه من همانم !
و چگونه نیازمندی ام را از تو قطع بکنم هنگامیکه تو همان خدای منی !
بعدی
خداوندا اگر من اهل آن نیستم که رحمتت من را شامل شود ،
پس رحمت تو اهل آن است که شامل من شود
چون در تمام دنیا و مخلوقات وسیع شده
"پوزش از ترجمه"
درباره این سایت